Vanwege dreigende bombardementen op Londen wordt de jonge Charles aan het begin van de oorlog naar een dorpje op het Schotse platteland gestuurd. Hij mag bij zijn tante Grace wonen tot de oorlog voorbij is. Ondertussen trekt aan de andere kant van Europa het Duitse leger ten strijde tegen Rusland. Onder de manschappen bevindt zich majoor Oswald von Stein. Maar het loopt onfortuinlijk voor hem af; hij belandt in een Siberisch krijgsgevangenenkamp, waar hij vervolgens moet zien te overleven. De oorlog tekent Charles en Oswald voor het leven en als ze daarna beiden, los van elkaar, naar Zuid-Afrika gaan, om daar een nieuw bestaan op te bouwen, krijgt hun leven een onverwachte wending op een boerderij in het Bosveld.
Sommige romans weten je tijdens het lezen ervan de wereld om je heen compleet te doen vergeten. Deze is er zo een. Irma pakt je namelijk compleet in met dit meeslepende, Zuid-Afrikaans getinte verhaal vol historie. Dat komt enerzijds doordat het zowel interessant is als mateloos boeit, dankzij het feit dat het middels totaal verschillende perspectieven duidelijk maakt hoe de oorlog en naoorlogse jaren door diverse groepen mensen werd ervaren en de aandacht vestigt op vrij onbekende aspecten van deze periode. Anderzijds is dat te danken aan de warme, fijne sfeer die het ademt en de (goed uitgewerkte) personages. Die laatste hebben iets – is het hun pit, humor, kracht, nuchterheid, moed of alles samen? – waardoor je van ze gaat houden alsof ze familie zijn en ze mist, zodra je de laatste bladzijde hebt omgeslagen.
'Een thuis in Afrika' is een subliem staaltje vertel- en schrijfkunst, waardoor je urenlang ademloos aan de bladzijden gekluisterd zit en daarna slechts één ding wilt: méér van dit.