NIEUW BINNEN!!

Je kunt zeggen van Karen Kingsbury's verhalen dat ze wat te perfect zijn – lees: de personages iets te volmaakt, de gebeurtenissen een tikje te toevallig, de afloop iets te mooi om waar te zijn – maar niet dat ze je aandacht niet tot het eind vasthouden en je niet raken. Want dat doen ze wél. Dat is steeds mijn conclusie als ik in een van Karens romans duik. Zo ook laatst, toen ik me verloor in het verhaal van Maddie en Dawson in 'Iemand zoals jij'.

Als London Quinn, de vriendin van Dawson Gage, om het leven komt, hoort hij van haar moeder dat ze na Londons geboorte drie embryo's heeft afgestaan ter adoptie, maar dat ze niet weet wat daarmee is gebeurd. Hij gaat op onderzoek uit en als hij ontdekt dat London een zus heeft, besluit hij haar, Maddie West, op te zoeken. Het nieuws zet Maddies wereld op zijn kop; het is plots alsof ze zichzelf kwijt is. In de hoop zichzelf terug te vinden, gaat ze op reis om haar biologische familie te ontmoeten. Zal dit haar helpen ontdekken wie ze écht is en waar ze thuishoort?

Dat is jou een vraag en voor mij een weet, want dat vertel ik hier uiteraard niet. Maar zoals ik al schreef, de roman boeit dus vanaf de eerste bladzijde; ik kon hem simpelweg niet wegleggen. Omdat het een hartverwarmend, meeslepend verhaal is, maar ook deels vanwege het onderwerp: embryo-adoptie. Ik had er nog nooit van gehoord, laat staan nagedacht over mogelijke gevolgen voor degenen die de embryo's hebben afgestaan en voor degene die er uit zo'n embryo geboren wordt. Karen laat zien dat dat soms ingewikkelde situaties oplevert, maar ook – het is tenslotte een Kingsbury – dat er altijd hoop is en dat het met Gods hulp goed kan komen.

In grote lijnen verschilt deze roman misschien niet zo veel van zijn voorgangers – het verhaal zit vol oude bekenden, geloofslessen en de nodige romantiek, en heeft een fijn happy end – maar dat is niet erg. In het geval van Karens boeken, en vooral de Baxter-serie, is meer van hetzelfde namelijk juist iets om blij van te worden. En daarom is 'Iemand zoals jij' ook dik geslaagd, als je het mij vraagt.

'Droom van de bibliothecaresse' (Kim Vogel Sawyer)
Als haar vader tijdens de Depressie zijn baan verliest, is Addie gedwongen om het enige baantje aan te nemen dat ze kan vinden: te paard bibliotheekboeken rondbrengen bij arme gezinnen in Kentucky. De mensen in het gesloten plaatsje Boone's Hollow zitten echter helemaal niet op haar te wachten… Mooie roman over een dappere vrouw met een grote liefde voor boeken.

Hoe kwam je op het idee voor het boek?
'Twee jaar geleden was ik met Eva-collega Minella van Bergeijk in Suriname en reden we in een taxi in de buurt van de Saramacca-rivier. De gids die bij ons in de auto zat, vertelde ons over het graf van Anna Pannekoek. Anna was de vrouw van een dominee die leidinggaf aan een groep Nederlandse kolonisten, die daar in 1845 was aangekomen. 'Vervolgens ging er van alles mis,' voegde de gids eraan toe. Het verhaal intrigeerde me zo dat ik vanuit de hotelkamer begon te googelen. En ik kon niet meer stoppen.'

?? Wat vond je het leukste aan het schrijven ervan?
'Oei, ik heb genoten van alle onderdelen! Het was zó boeiend om de vele brieven van Anna's man door te lezen. Bij een gebeurtenis die de geschiedenis in is gegaan als 'een mislukt kolonisatieproject' bleef Arend koppig vasthouden aan het project en aan zijn positie. 'De kolonisten werken met lust en vlijt voort en blijven gezond' is een van de uitspraken in zijn brieven die me is bijgebleven. Naast de research vond ik het een mooie uitdaging om Anna's verhaallijnen op te bouwen en haar persoonlijke geschiedenis tot leven te brengen. Daarin heb ik enorm veel geleerd van Beppie van uitgeverij KokBoekencentrum, die me begeleidde.'

?? Wat wil je lezers met het boek meegeven?
'Anna bevond zich als echtgenote van een omstreden leider in een ingewikkelde positie. In de roman blijft ze desondanks trouw aan zichzelf. Ik hoop dat je dit in het boek kunt teruglezen. Daarnaast hoop ik dat de lezers genieten van het verhaal, in combinatie met een interessant stukje uit de Nederlands-Surinaamse geschiedenis.'

?? Ben je al met iets nieuws bezig (en zo ja, wat)?
'Yes! Ik zit volop in de research voor een tweede roman, die zich afspeelt in de Gouden Eeuw, in de periode van de Bestandstwisten. In Nederland ontstond bijna een burgeroorlog door conflicten tussen twee groepen gereformeerden: de remonstranten en de contraremonstranten. Geen eenvoudig thema, maar ik houd wel van een uitdaging, haha.'

Insecten en ik zijn niet zo'n geslaagde combinatie. Ik heb het gewoon niet zo op die kleine, kriebelige beestjes. Of het nu gaat om een spin, een libelle of kakkerlak, ik blijf er allemaal het liefst een heel eind bij vandaan. Ik zou er dan ook niet over piekeren om me toe te leggen op entomologie: de studie van insecten. Wie dat wel met liefde doet, is Nora Shipley, de hoofdpersoon van Kimberly Duffy's debuut: 'Dans van de vlinders'.

Nora Shipley wil als beste student van haar klas afstuderen in de entomologie, om zo een studiebeurs in de wacht te slepen. Daarvoor moet ze ook een onderzoeksproject afronden en daarom neemt ze het impulsieve besluit om mee te werken aan een onderzoeksproject in Kodaikanal, India. Maar in plaats van ontdekkingen te doen, wordt Nora in India door de projectleider gedwongen in het kamp te blijven en de vlinders te illustreren, die de mannen uit het team hebben gevonden. Niet waarvan ze had gedroomd, maar ook niet wat ze ervan verwacht, want het stelt haar voor verschillende verrassingen…

Zoals je leest, geeft deze historische roman dus een kijkje in de keuken van de entomologie eind negentiende eeuw. Wat veel boeiender blijkt dan je je wellicht voorstelt als je denkt aan het bestuderen van insecten. (Zelfs als je niets met insecten hebt.) Of in elk geval, dat is het in dit verhaal. Want Kimberly schetst een intrigerend wereldje van exotische vlinders, fascinerende wetenschap en culturele gebruiken. Wat ze zo goed doet dat het is alsof je de vlinders met eigen ogen ziet, erbij bent als men op expeditie gaat in de binnenlanden en getuige bent van wat er gebeurt.

Dat samen met de aanwezige spanning en romantiek maakt 'Dans van de vlinders' tot een roman waar je eigenlijk alleen maar van kunt genieten. (Wat trouwens ook deels te danken is aan het prachtige proza waarmee Kimberly de bladzijden heeft gevuld.) En tot een roman die jij ook zou moeten lezen. Dus haal hem in huis en reis samen met Nora en de anderen af naar het kleurrijke India met zijn betoverende vlinders en zo veel meer moois.

Besef ik wel hoe groot Gods liefde voor mij is? Dat vroeg het boek dat ik onlangs uit de brievenbus viste me. Ik dacht er even over na en kwam uiteindelijk tot de conclusie dat het antwoord op die vraag 'nee' is. Omdat Gods liefde (voor mij) altijd mijn verstand te boven gaat. En juist daarom wilde ik graag meer over Gods liefde leren. Oftewel: een goede reden om dit nieuwe boek – 'Liefde die bevrijdt' van Francine Rivers – te gaan lezen, want dat beloofde me een duidelijker beeld te geven van de onvoorwaardelijke en eindeloze liefde van God.

Dat wordt gedaan aan de hand van thema's die zijn ontleend aan Francines bekendste roman, 'Bevrijdende liefde', waar dit veertigdagendagboek bij aansluit (maar het is ook prima los te lezen): afwijzing, berusting, redding, verlossing, verzoening, vernieuwing. Ieder thema begint met een korte inleiding en daarna volgen een aantal hoofdstukken. Die beginnen met een fragment uit de roman, gevolgd door een overdenking en tot slot een paar vragen die je uitdagen om verder na te denken over wat je daarvoor hebt gelezen. (Een fijne combi, vind ik.)

En Francine schrijft op zo'n invoelende manier over dat alles, dat het veel bemoediging biedt. Om een voorbeeld te geven; als je worstelt met een gevoel van afwijzing, schrijft ze: 'Vraag jij je soms af of jouw leven een vergissing is? God heeft zelfs jouw ingewanden gevormd en heeft de dagen van jouw leven bepaald. Denk je dat je niets waard bent? Je bent heel bewust geschapen, jij bent zoals je bent bedoeld. Heb je het gevoel dat je hopeloos bent mislukt? God heeft jou geweven. […] De diepste waarheid over jouw bestaan is dat je bent geschapen door God. Je bent geliefd. Hij kent je en ziet je. Sterker nog: God schept vreugde in jou!'

Mij sprak dit fragment erg aan. Net als de rest van dit dagboek. En doordat ik me zo aangesproken voelde, bemoedigde dat wat ik las over Gods onvoorstelbare en bevrijdende liefde (voor mij) alleen maar meer. Ik ontdekte: God houdt onvoorwaardelijk en oneindig veel van mij. Een ontdekking die ik jou ook gun. En daarom: lees 'Liefde die bevrijdt'!